24η π.α.π.ε. (2)

η Ρίτσα γράφει...

«Ξύπνα τελείωσαν τα Π.Α. και τα Π.Ε. (Π.Α.Π.Ε.) σήκω να διαβάσεις για τις εξετάσεις».

Έτσι απλά επανήλθα στην καθημερινότητα και τελείωσε ένα υπέροχο ταξίδι που μου χάρισε εμπειρίες που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην καρδιά μου.

Τι να πρωτοθυμηθώ. Ξεκινήσαμε από τον Πειραιά την Τετάρτη το απόγευμα 30-4-2008 γεμάτοι ενθουσιασμό και προσμονή. Η ευχαρίστηση βλέπεται δεν ήταν μόνο τις ημέρες του ταξιδιού αλλά είχε ξεκινήσει από την ημέρα που πήραμε την απόφαση να συμμετέχουμε. Τα γυρίσματα για την ταινία είχαν πολύ πλάκα. Η επαφή με τους ανθρώπους που γνώριζαν και μας έδειξαν τον τρόπο να αναπτύξουμε τα θέματά μας ήταν σαν όαση.
Κουραστήκαμε με τις ατελείωτες πρόβες, κουραστήκαμε να βρισκόμαστε όλοι μαζί γύρω από έναν υπολογιστή και να κόβουμε και να ράβουμε, η ικανοποίηση όμως ότι ήταν δικό μας το έργο ήταν απερίγραπτη.

Πανέτοιμοι αλλά και αγχωμένοι βρεθήκαμε στην αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου Επιμελητηρίου Λέσβου μαζί με άλλες 18 ομάδες την 1η Μαΐου για να παρουσιάσουμε την έρευνά μας. Τότε συνειδητοποιήσαμε τον όγκο της εκδήλωσης: 59 κοινότητες με καταπληκτικές ιδέες, παρουσιάσεις που είχαν ποικιλία θεμάτων δουλεμένες με μεράκι, υπευθυνότητα και κοινωνική ευαισθησία. Ενημερωθήκαμε για μελλοντικές επαγγελματικές δραστηριότητες όπως το επαγγελματικό μακιγιάζ που παρουσίασε η Κοινότητα της Σαλαμίνας, για γωνιές της Ελλάδος όπως το «Νυμφαίο» της Έδεσσας που παρουσιάστηκε από την 1η και 3η Κοινότητα του Νέου Φαλήρου σε μορφή τηλεπαιχνιδιού με ενεργή συμμετοχή του κοινού και τέλος για τους πρόσφυγες τους Πόντου που μετοίκησαν στη Δραπετσώνα, για τις στολές τους και τους παραδοσιακούς χορούς τους έρευνα που παρουσιάστηκε από την 1η Κοινότητα Δραπετσώνας με live show 2 παραδοσιακών χορών τον Κότσαρι και το Διπάτ.

Την Παρασκευή 2-5-2008 ήταν η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 25 ταινίες μικρού μήκους μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε και να προβληματιστούμε. Η «λύτρωση» όπως σε όλα τα μεγάλα έργα ήρθε με την μουσική βραδιά «Φεστιβάλ Μουσικών Συγκροτημάτων» όπου είχαμε και το περιθώριο να σκεφτούμε όλα όσα περάσαμε για να φτάσουμε ως εδώ.

Δεν θα μας πείραζε εάν το σκίτσο μας έπαιρνε βραβείο! Άλλωστε όλη η αξία ήταν να γνωρίσουμε τα όριά μας ώστε να μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε. Ούτε εάν οι φωτογραφίες μας έπαιρναν την πρώτη θέση, κατέχουν σημαντική θέση στην καρδιά του καθενός μας γιατί δηλώνουν πως ήμασταν και εμείς εκεί.
Αυτό που κερδίσαμε ήταν πως κάτω από τις συμβουλές των καλών βαθμοφόρων μας μπορέσαμε να ξεπεράσουμε τις προσωπικές μας διαφορές και να δουλέψουμε ομαδικά. Ανακαλύψαμε πως παρά τις εξωτερικές μας διαφορές μας έχουμε μια κοινή στάση ζωής. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο δούλεψε ουσιαστικά και κατάφερε να κάνει άλματα στο να γίνει καλύτερος. Αποκτήσαμε γνώσεις και η διαδικασία αυτή μας χάρισε κριτικό πνεύμα.

Ευχαριστούμε λοιπόν για αυτό όλη την οργανωτική ομάδα που έθεσε τις «προκλήσεις» και όλοι οι ανιχνευτές καταφέραμε και διευρύναμε τους ορίζοντές μας.

Ευχαριστούμε και τους Μυτιληνιούς, από τον «Κοκό» που υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής προσκοπικής κίνησης, έως και τους κατοίκους της Μυτιλήνης που μας έκαναν να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Η Μυτιλήνη είναι ένα υπέροχο νησί γεμάτο φυσικές ομορφιές.

κείμενο: Ρίτσα Ταλιαδούρου, ανιχνεύτρια της 1ης Κοινότητας Ανιχνευτών Δραπετσώνας

24η π.α.π.ε. (1)

24η Πανελλήνια Ανιχνευτική Πολιτιστική Ενημέρωση
Μυτιλήνη, 30 Απριλίου - 3 Μαΐου 2008

Από την περιφέρειάς μας συμμετείχαν και παρουσίασαν:
η 1η Κοινότητα Ανιχνευτών Δραπετσώνας για τους "Πρόσφυγες του Πόντου",
η 1η & 3η Κοινότητα Ανιχνευτών Νέου Φαλήρου για το "Νυμφαίο" και
η Κοινότητα Ανιχνευτών Τ.Ε. Σαλαμίνας για το "επαγγελματικό μακιγιάζ".

εν λευκώ...

Θάλασσα, θάλασσα…

Η θάλασσα, απρόσμενη και ανεξήγητη, ίδια και διαφορετική,

ερμηνευμένη μόνο στη κλίμακα Μποφόρ, ίσως είναι το όραμα μιας

ανεκπλήρωτης ελευθερίας, ένα ταξίδι στο πέλαγος της ουτοπίας.

«Αν κάτι ενώνει τούτο τον τόπο, εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι η

θάλασσα. Στη θάλασσα δοκιμάζονται τα όρια και η δύναμη των

ανθρώπων, δίνεται μάχη για το ξεπέρασμα του φόβου και την

ανακάλυψη του καινούργιου»

Στην Ελλάδα με συνολικά 1500 νησιά και βραχονησίδες και με μήκος ακτών μεγαλύτερο από 15.000 χιλιόμετρα – περισσότερο από το μισό των ακτών της Αφρικής (!) – η θάλασσα ήταν πάντοτε η έξοδος προς τα μπρος, ήταν πηγή εργασίας και πλουτισμού, αλλά και κατάρα και θάνατος. Η ναυτιλία ήταν η λύση για χιλιάδες ανθρώπους των άγονων νησιών. Τις δεκαετίες της μετανάστευσης πολλοί προτίμησαν τη θάλασσα, όχι τόσο για την περιπέτεια αλλά για τα χρήματα. Παράλληλα με το «δαιμόνιο της φυλής» και την εκμετάλλευση των ευκαιριών, η Ελλάδα – οι πλοιοκτήτες της, για να ακριβολογούμε – εδώ και δεκαετίες διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους.

Στην εποχή του τουρισμού
Παλαιότερα, που οι άνθρωποι έπρεπε να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους, η θάλασσα ήταν κάτι μακρινό και ξένο για όσους δεν ήταν ναυτικοί ή ψαράδες. Η άνυδρη παράκτια γη ήταν άχρηστη και γι’ αυτό την κληροδοτούσαν στα παιδιά που είχαν μεταναστεύσει. Αγρότες και κτηνοτρόφοι έκλειναν τη ζωή και τα ήθη προς τα ενδότερα. Όμως οι καιροί άλλαξαν. Οι χωριάτες μετανάστευσαν στις πόλεις, έγιναν αστοί και καταναλωτές. Η τυποποίηση της ζωής των πόλεων – σταθερή εργασία, ικανοποιητική αμοιβή, καλοκαιρινή άδεια, ανάγκη απεγκλωβισμού από την αστική κανονικότητα – η σταθερή πολιτική κατάσταση και η βελτίωση των θαλάσσιων συγκοινωνιών οδηγεί σε μαζική καλοκαιρινή φυγή προς τις θαλασσινές περιοχές της χώρας. Έτσι, η χέρσα παράκτια γη έγινε πανάκριβη και σε λίγα χρόνια το τοπίο άλλαξε: μικρά και μεγάλα ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και καφετέριες έκαναν τη θάλασσα καταναλωτικό προϊόν. Οι άνθρωποι των πόλεων, Έλληνες και Δυτικοευρωπαίοι, το καλοκαίρι αποασυλοποιούνται και, έστω για λίγο, ψαρεύουν, κάνουν σερφ, ηλιοθεραπεία, παίζουν με τα κουβαδάκια των παιδιών τους, ανάβουν φωτιές, τραγουδούν με κιθάρες, κοιμούνται στην άμμο… Η θάλασσα είναι η αφορμή ελευθερίας, σπάει το κουρδιστό μηχανάκι του μυαλού μας και ξαναμοιράζεται ο κόσμος.

Αποκλεισμένοι…
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως γίνεται να ζουν οι κάτοικοι της ηπειρωτικής χώρας μακριά από τη θάλασσα. Όχι για να κάνουν μπάνιο, αλλά σαν σημείο φυγής, σαν προοπτική και διέξοδος. Πως γίνεται να μένεις εκατό χιλιόμετρα μακριά από τα παράλια και να μη νοιώθεις εγκλωβισμένος; Από την άλλη όμως, του κυρ Μήτσου από τα Τρίκαλα, που διατηρεί εκλεκτό εστιατόριο στην Κυψέλη, μεγαλωμένου στην πεδιάδα, του φαίνεται αδιανόητο να ζουν άνθρωποι στα νησιά και να τραβιούνται με τα Μποφόρ και τη θάλασσα. «Καταδικασμένοι άνθρωποι είσαστε εσείς οι νησιώτες, έτσι κυκλωμένοι από τη θάλασσα. Στα Τρίκαλα αν θες πας και με τα πόδια». Καθένας όπως έμαθε. Η σχέση με τη θάλασσα μοιάζει με την πρόσληψη της τέχνης, ποτέ δεν την έχεις καταλάβει εντελώς, αλλά πάντα μπορείς να βρεις κάτι από τον εαυτό σου μέσα της.

Θαλασσινές εικόνες
Το καλοκαίρι αργά το απόγευμα, με τον Ήλιο στη δύση, την ώρα που έχουν καταλαγιάσει οι εντάσεις της μέρας και ξαπλωμένος ανάσκελα στην επιφάνεια της θάλασσας, αφήνοντας το λογισμό να πέσει σε λήθαργο και αναπνέοντας από τις άκρες των δακτύλων, σιγά – σιγά εξαφανίζονται όλα, δεν υπάρχει τίποτα, μόνο η θάλασσα και ο ουρανός.
Ή πάλι με ένα κανό ή μια βάρκα, κωπηλατώντας μέχρι την απέναντι βραχονησίδα, που μπορεί να τη λένε Βενέτικο, Καλόγερο, Πόρτες ή Παρθένο, μπορείς να κρυφτείς σε απάνεμα λιμανάκια και να ανακαλύψεις θαλασσινές σπηλιές. Και αν συνεχίσεις ίσως βρεθείς κοντά στις παλιές ναυτικές ρότες για Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη, μπορεί να περάσεις δίπλα από παλιά ναυάγια και να ζωντανέψει η εποχή της πειρατείας, όταν ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα εμπόρων, πειρατών, φυγάδων και πολεμιστών προσπαθούσε να ελέγξει τα θαλασσινά περάσματα.
Όμως η καλύτερη σχέση με τη θάλασσα δημιουργείται όταν ζεις δίπλα της, τρως από τα ψάρια της, κολυμπάς στα νερά της, λιάζεσαι στις αμμουδιές και τα βράχια της και ψήνεται το δέρμα σου από την αρμύρα και τον Ήλιο. Την κοιτάς να αλλάζει την ώρα και τον καιρό. Ξυπνάς με την ανατολή, κάνεις μπάνιο στα διάφανα πρωινά νερά, αντιλαμβάνεσαι και την παραμικρή αλλαγή του ανέμου, ένα ελαφρύ βοριαδάκι αμέσως ρυτιδώνει την ακύμαντη επιφάνεια. Καταδύεσαι στην απεραντοσύνη του βυθού και σιωπηλός παρακολουθείς τον υδάτινο κόσμο τριγύρω σου. Ψαρεύεις, μαγειρεύεις, προσμένεις το χρυσό φως της δύσης. Και τις ανέφελες νύχτες, ξαπλωμένος ανάσκελα, ανασαίνοντας την αρμύρα των βράχων, κοιτάς υπνωτισμένος τους μακρινούς αστέρες. Νύχτα με τη νύχτα μαθαίνεις να ξεχωρίζεις το δυνατό κόκκινο φως του πλανήτη Άρη, τον Βέγα, τον Ντενέμπ και τον Αλταΐρ, να βρίσκεις τον Πολικό αστέρα, την Κασσιόπη και τον Πήγασο. Να βλέπεις τους πυρακτωμένους διάττοντες αστέρες του Αυγούστου – τις Περσείδες – να κατακλύζουν το οπτικό σου πεδίο. Και τριγύρω σου η θάλασσα ατάραχη να ησυχάζει τους φόβους και τα πάθη σου. Με σκηνή ή υπνόσακο μπορείς να μείνεις δίπλα στο κύμα, στις δεκάδες ερημικές παραλίες των νησιών. Μόνο πρόσεχε, γιατί απαγορεύεται, μπορεί να συλληφθείς και να πας Αυτόφωρο! Ναι, η απίστευτη ελληνική δημοκρατία, αφού έχει αφήσει ανενόχλητους μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες να καταπατούν και να τσιμεντώνουν τον αιγιαλό σε όλη την επικράτεια, απαγορεύει αυστηρά το ελεύθερο κάμπινγκ.

Ποιος αγαπά τη θάλασσα;
Όταν τελειώνει το καλοκαίρι και καταλαγιάζει η τουριστική λαίλαπα και οι θαλασσινοί τόποι σιγά – σιγά ησυχάζουν, αναρωτιέμαι πόσοι πραγματικά αγαπούν τη θάλασσα.
Σε πολλούς αρέσει ο Καββαδίας, αλλά πόσοι μπορούν να αρνηθούν την ασφάλεια της στεριανής ζωής και να πλανηθούν ανέστιοι στην ανασφάλεια της περιπέτειας, στην απρόσμενη θάλασσα… Οι περισσότεροι έγιναν ναυτικοί από ανάγκη, ήταν μια λύση δοκιμασμένη από αιώνες.
Ταξίδεψαν στις θάλασσες του κόσμου – πολλοί χάθηκαν σε ναυάγια – και μόλις βγήκαν στη σύνταξη ή αφού σπούδασαν τα παιδιά τους, γύρισαν για να ριζώσουν στον τόπο τους.

Σιχαίνομαι τον ναυτικό που εμάζεψε
Λεφτά
Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε
Κατουράει(Θεσσαλονίκη ΙΙ, Ν. Καββαδίας, Τραβέρσο)

πηγή: γεωτρόπιο, τεύχος 320, Σάββατο 3 Ιουνίου 2006, κείμενο: Γιάννης Κωσταρής

"Η δόξα είναι δηλητήριο,

το οποίο πρέπει να λαμβάνεται σε μικρές δόσεις."

ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ

ανιχνευτικό εργαστήρι της Τ.Ε. Καλλιθέας - Μοσχάτου "Τεχνική της Παρουσίασης", 1 & 2 Μαρτίου 2008, "Ναυταθλητικό & Ναυτοπροσκοπικό Κέντρο Δέλτα Φαλήρου (φωτογραφίες: Μιχάλης Κωστάκος)

παρουσίαση κ.μ.δ.υ....

Παρουσίαση

Καλοκαιρινής Μεγάλης Δράσης Υπαίθρου 2008

της

1ης & 3ης Κοινότητας Ανιχνευτών Νέου Φαλήρου

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009, 18:00

στην εστία του

1ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Νέου Φαλήρου

Μετά την παρουσίαση...

θα ακολουθήσει πάρτυ μασκέ!!!...

22 Φεβρουαρίου... ημέρα σκέψης 2009

"Ο αληθινός τρόπος για να είναι κανείς ευτυχισμένος είναι δίνοντας σε άλλους ανθρώπους."

ανιχνευτικό εργαστήρι: ψηφιακή επεξεργασία video με Η/Υ

Μετά την σύνοδο μας την 1-2-2009 η 5η Κοινότητα αποφάσισε να διοργανώσει ανιχνευτικό εργαστήριο με θέμα "Ψηφιακή επεξεργασία video με Η/Υ". Οι ημερομηνίες πραγματοποίησης καταλήξαμε να χρονοτοποθετηθούν στις 28-29 Μαρτίου 2009. Το θεωρητικό τμήμα του εργαστηρίου θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 28 Μαρτίου και το πρακτικό την Κυριακή 29 Μαρτίου. Λόγω της υφής του εργαστηρίου απαιτείται αρκετή προετοιμασία την οποία έχουμε ήδη ξεκινήσει, αλλά και συμμετοχή από τους ανιχνευτές πέραν της δικής μας κοινότητας, τις οποίες θα θέλαμε να συγκεντρώσουμε ως τις 20-21 Μαρτίου 2009.

Για όσους συμμετέχουν και έχουν την δυνατότητα να έχουν και έναν φορητό Η/Υ θα είναι ιδανικά γιατί η διαθεσιμότητα σε Η/Υ υπάρχει μεν αλλά όσο αυξάνει ο αριθμός των συμμετοχών τόσο μεγαλώνει η ανάγκη για μηχανήματα καθώς προσπαθούμε να έχουμε αντιστοιχία 1-2 ανιχνευτή/ες προς 1 υπολογιστή.

Για το κόστος συμμετοχής θα ενημερωθείτε σύντομα.
Για τον τόπο διεξαγωγής γίνονται διαβουλεύσεις και ακόμα πιο σύντομα θα επέλθει σχετική ενημέρωση.

Σας περιμένουμε.... Αξίζει τον κόπο!!!!

πάρτυ!!!...

14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ…
Η μέρα του αγίου Βαλεντίνου!!!
Όλοι γύρω σας είναι χαρούμενοι και κάνουν σχέδια
για ρομαντικές εξόδους
και εσείς το μόνο που θέλετε είναι να
διασκεδάσετε με το άλλο σας μισό!!!!
Γι αυτό η δεύτερη κοινότητα προσκόπων
Καλλιθέας σε προσκαλεί
στο αποκριάτικο PARTY της!!!!!!!!
Βρες το ταίρι σου,
μεταμφιεστείτε και ελάτε στο προσκοπικό κέντρο
στο Δέλτα Φαλήρου ( κοντά στο γήπεδο TAEKWONDO)
Είσοδος>7 ευρώ με ένα ποτό
Ώρα προσέλευσης>21:00
Θέμα εκδήλωσης> διάσημα ζευγάρια