24η π.α.π.ε. (2)

η Ρίτσα γράφει...

«Ξύπνα τελείωσαν τα Π.Α. και τα Π.Ε. (Π.Α.Π.Ε.) σήκω να διαβάσεις για τις εξετάσεις».

Έτσι απλά επανήλθα στην καθημερινότητα και τελείωσε ένα υπέροχο ταξίδι που μου χάρισε εμπειρίες που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην καρδιά μου.

Τι να πρωτοθυμηθώ. Ξεκινήσαμε από τον Πειραιά την Τετάρτη το απόγευμα 30-4-2008 γεμάτοι ενθουσιασμό και προσμονή. Η ευχαρίστηση βλέπεται δεν ήταν μόνο τις ημέρες του ταξιδιού αλλά είχε ξεκινήσει από την ημέρα που πήραμε την απόφαση να συμμετέχουμε. Τα γυρίσματα για την ταινία είχαν πολύ πλάκα. Η επαφή με τους ανθρώπους που γνώριζαν και μας έδειξαν τον τρόπο να αναπτύξουμε τα θέματά μας ήταν σαν όαση.
Κουραστήκαμε με τις ατελείωτες πρόβες, κουραστήκαμε να βρισκόμαστε όλοι μαζί γύρω από έναν υπολογιστή και να κόβουμε και να ράβουμε, η ικανοποίηση όμως ότι ήταν δικό μας το έργο ήταν απερίγραπτη.

Πανέτοιμοι αλλά και αγχωμένοι βρεθήκαμε στην αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου Επιμελητηρίου Λέσβου μαζί με άλλες 18 ομάδες την 1η Μαΐου για να παρουσιάσουμε την έρευνά μας. Τότε συνειδητοποιήσαμε τον όγκο της εκδήλωσης: 59 κοινότητες με καταπληκτικές ιδέες, παρουσιάσεις που είχαν ποικιλία θεμάτων δουλεμένες με μεράκι, υπευθυνότητα και κοινωνική ευαισθησία. Ενημερωθήκαμε για μελλοντικές επαγγελματικές δραστηριότητες όπως το επαγγελματικό μακιγιάζ που παρουσίασε η Κοινότητα της Σαλαμίνας, για γωνιές της Ελλάδος όπως το «Νυμφαίο» της Έδεσσας που παρουσιάστηκε από την 1η και 3η Κοινότητα του Νέου Φαλήρου σε μορφή τηλεπαιχνιδιού με ενεργή συμμετοχή του κοινού και τέλος για τους πρόσφυγες τους Πόντου που μετοίκησαν στη Δραπετσώνα, για τις στολές τους και τους παραδοσιακούς χορούς τους έρευνα που παρουσιάστηκε από την 1η Κοινότητα Δραπετσώνας με live show 2 παραδοσιακών χορών τον Κότσαρι και το Διπάτ.

Την Παρασκευή 2-5-2008 ήταν η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: 25 ταινίες μικρού μήκους μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε και να προβληματιστούμε. Η «λύτρωση» όπως σε όλα τα μεγάλα έργα ήρθε με την μουσική βραδιά «Φεστιβάλ Μουσικών Συγκροτημάτων» όπου είχαμε και το περιθώριο να σκεφτούμε όλα όσα περάσαμε για να φτάσουμε ως εδώ.

Δεν θα μας πείραζε εάν το σκίτσο μας έπαιρνε βραβείο! Άλλωστε όλη η αξία ήταν να γνωρίσουμε τα όριά μας ώστε να μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε. Ούτε εάν οι φωτογραφίες μας έπαιρναν την πρώτη θέση, κατέχουν σημαντική θέση στην καρδιά του καθενός μας γιατί δηλώνουν πως ήμασταν και εμείς εκεί.
Αυτό που κερδίσαμε ήταν πως κάτω από τις συμβουλές των καλών βαθμοφόρων μας μπορέσαμε να ξεπεράσουμε τις προσωπικές μας διαφορές και να δουλέψουμε ομαδικά. Ανακαλύψαμε πως παρά τις εξωτερικές μας διαφορές μας έχουμε μια κοινή στάση ζωής. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο δούλεψε ουσιαστικά και κατάφερε να κάνει άλματα στο να γίνει καλύτερος. Αποκτήσαμε γνώσεις και η διαδικασία αυτή μας χάρισε κριτικό πνεύμα.

Ευχαριστούμε λοιπόν για αυτό όλη την οργανωτική ομάδα που έθεσε τις «προκλήσεις» και όλοι οι ανιχνευτές καταφέραμε και διευρύναμε τους ορίζοντές μας.

Ευχαριστούμε και τους Μυτιληνιούς, από τον «Κοκό» που υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής προσκοπικής κίνησης, έως και τους κατοίκους της Μυτιλήνης που μας έκαναν να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Η Μυτιλήνη είναι ένα υπέροχο νησί γεμάτο φυσικές ομορφιές.

κείμενο: Ρίτσα Ταλιαδούρου, ανιχνεύτρια της 1ης Κοινότητας Ανιχνευτών Δραπετσώνας