εν λευκώ...

Πως σχηματίστηκε το μονοπάτι...

Μια μέρα ένα μοσχάρι χρειάστηκε να διασχίσει ένα παρθένο δάσος για να επιστρέψει στη βοσκή του. Ως άλογο ζώο άνοιξε ένα κακοτράχαλο μονοπάτι, όλο στροφές, ανηφόρες και κατηφόρες.
Την επόμενη μέρα ένας περαστικός σκύλος χρησιμοποίησε το ίδιο μονοπάτι για να διασχίσει το δάσος. Ήρθε μετά η σειρά ενός προβάτου, επικεφαλής ενός κοπαδιού, το οποίο πήρε το έτοιμο μονοπάτι παρασύροντας και τους συντρόφους του.
Αργότερα οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν το ίδιο μονοπάτι, μπαινόβγαιναν, έστριβαν δεξιά κι αριστερά παρακάμπτοντας εμπόδια με παράπονα και βρισιές - με το δίκιο τους. Κι όμως τίποτε δεν έκαναν για να βρουν μια εναλλακτική λύση.
Έπειτα από τόση χρήση το μονοπάτι έγινε δρομάκι, όπου τα καημένα τα ζώα βαρυφορτωμένα παιδεύονταν τρεις ώρες για να διασχίσουν μια απόσταση που θα κάλυπταν σε τριάντα λεπτά, αν δεν υπήρχε εκείνο το μονοπάτι ενός μοσχαριού.
Πέρασαν πολλά χρόνια και το μονοπάτι έγινε ο κεντρικός δρόμος ενός οικισμού και μεταγενέστερα η κεντρική λεωφόρος μιας πόλης. Όλοι διαμαρτύρονταν για την κυκλοφορία, καθώς δεν υπήρχε χειρότερη διαδρομή.
Στο μεταξύ, το γερo-σοφό δάσος γελούσε βλέποντας ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να ακολουθούν τυφλά την πεπατημένη οδό χωρίς ποτέ να αναρωτιούνται αν υπάρχει καλύτερη επιλογή.

Paulo Coelho