Κάθε Άνοιξη, για πολλά χρόνια, έβαζα σκοπό να γράψω μια προσωπική έκθεση πίστης: ένα «Πιστεύω». Όταν ήμουν νέος, η έκθεση αυτή έπιανε πολλές σελίδες, στην προσπάθειά μου να καλύψω κάθε θέμα, χωρίς ασαφείς πτυχές. Έμοιαζε σαν απόφαση ανώτατου δικαστηρίου, σαν να μπορούσαν οι λέξεις να λύσουν όλες τις αντιθέσεις σχετικά με το νόημα της ύπαρξης.Το πιστεύω έγινε συντομότερο τα τελευταία χρόνια – άλλοτε κυνικό, άλλοτε κωμικό, άλλοτε ήπιο –, συνέχισα όμως να δουλεύω πάνω σ’ αυτό. Πρόσφατα κάθισα να γράψω αυτές τις προσωπικές σκέψεις σε μια μόνο σελίδα, με απλά λόγια, έτσι που να μπορεί να γίνει εντελώς κατανοητός ο απλοϊκός ιδεαλισμός που υπονοούσαν.
Η έμπνευση της βραχυλογίας μου ήρθε σ’ ένα βενζινάδικο. Όταν γέμισα το ρεζερβουάρ ενός παλιού αυτοκινήτου με σούπερ βενζίνη, που έχει υψηλή περιεκτικότητα σε οκτάνια, το σαραβαλάκι μου δεν μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει και άρχισε να δυσανασχετεί, να τσιρίζει στα σταυροδρόμια και να ρεύεται στις κατηφόρες. Κατάλαβα. Το μυαλό μου και το πνεύμα μου πάθαιναν το ίδιο πότε-πότε, εξαιτίας μιας υπέρ-περιεκτικής πληροφόρησης. Άρχισα να παθαίνω υπαρξιακές κρίσεις, να τσιρίζω στα σταυροδρόμια όπου έπρεπε να γίνουν επιλογές ζωής και να συνειδητοποιώ ότι γνώριζα άλλοτε περισσότερα και άλλοτε λιγότερα, απ’ όσα πραγματικά χρειάζονταν. Η φιλοσοφημένη ζωή δεν είναι πικνίκ.
Κατάλαβα τότε πως ήξερα ήδη περισσότερα απ’ όσα ήταν απαραίτητα για να ζήσω μια ζωή γεμάτη νόημα, ότι δεν ήταν όλα τόσο πολύπλοκα. Το ξέρω. Και το ήξερα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Να το κάνεις όμως πράξη, ε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, έτσι δεν είναι; Ορίστε λοιπόν το «Πιστεύω» μου:
ΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
-Να μοιράζεσαι τα πάντα.
-Να παίζεις τίμια.
-Να μη χτυπάς τους άλλους.
-Να βάζεις τα πράγματα εκεί που τα βρήκες.
-Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
-Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
-Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
-Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
-Να κοκκινίζεις.
-Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
-Να ζεις μία ισορροπημένη ζωή· να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
-Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
-Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
-Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω· κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
-Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο και εμείς.
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής· η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
Πάρτε μία απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε τη με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε την στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας· θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή. Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς – όλοι οι άνθρωποι – τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο. Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθάριζαν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους…
Από το ομώνυμο βιβλίο του Robert Fulghum
για την αντιγραφή και αποστολή: Δημήτρης Σταυρίδης, Α.Κ.Α. 5ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Πειραιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου